Dzieje radomszczańskiego rzemiosła są nierozerwalnie związane z dziejami miasta. Cechy rzemieślnicze powstawały już w średniowieczu i istnieją do dziś. Ich członkowie zorganizowani w różnego rodzaju bractwa religijne i zawodowe w wielu przypadkach nadawali ton życiu lokalnej społeczności.

Byli nie tylko wytwórcami i usługowcami, ale przede wszystkim mieszkańcami miasta i okolicznych miejscowości. Stąd też dzieje organizacji rzemieślniczych są częścią miasta i powiatu w jego historycznych granicach.

Zamieniały się czasy, przynależność terytorialna, a zorganizowane rzemiosło funkcjonuje nadal.

W pierwszych latach powojennych na terenie powiatu radomszczańskiego działały cechy branżowe, które skupione były w Powiatowym Związku Cechów.

W roku 1948 w miejsce Powiatowego Związku Cechów, zarządzeniem Ministra Przemysłu i Handlu powołano Okręgowy Związek Cechów, który zrzeszał 9 cechów branżowych.

Następna reorganizacja dająca początek naszego istnienia w obecnym kształcie to przełom roku 1952/1953.

Decyzją Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Łodzi zlikwidowano istniejące cechy branżowe powołując na ich miejsce Cech Rzemiosł Różnych w Radomsku, który rozpoczął działalność z dniem 1 stycznia 1953r. Obejmując swym zasięgiem teren powiatu radomszczańskiego.

Lata 1953 – 1956 to trudny okres dla rzemiosła. Różnymi metodami rozpoczęto masową likwidację warsztatów, zmuszając w ten sposób rzemieślników do zakładania, względnie wstępowania do spółdzielczości pracy.

Wiele zakładów rzemieślniczych poddanych zostało pod przymusowy zarząd państwowy, wielu w ucieczce przed falą wymiarów i domiarów podatkowych likwidowało warsztaty przechodząc do innych zawodów. Powyższa polityka doprowadziła w szybkim tempie do znacznego zmniejszenia się potencjału rzemiosła. Radomszczański Cech zrzeszał w tych trudnych czasach 557 zakładów.

Atmosfera wokół sektora prywatnego w polskiej gospodarce uległa zmianie w roku 1956. Ówczesne władze stwierdziły, że indywidualną działalność gospodarczą o charakterze usługowym i wytwórczym należy otoczyć pomocą i opieka społeczną, a polityka podatkowa powinna opierać się na prostych zasadach. Przywrócono częściową samorządność w rzemiośle.

Nowe korzystniejsze przepisy podatkowe i znacznie lepsze warunki do nauki zawodu zaczęły przynosić efekty. Na dzień 31 grudnia 1957r. mieliśmy w swoich szeregach 720 zakładów. Lepszy klimat wokół rzemiosła spowodował inicjatywę powołania na zebraniu w dniu 1 grudnia 1957 roku Komitetu Budowy Domu Rzemiosła.

Uchwalona została na ten cel składka w wysokości zł. 20 miesięcznie od zakładu.

Pierwsze cegły pod fundamenty obecnego Domu Rzemiosła położono 7 września 1963r. Oddanie Domu do użytku odbyło się 27 listopada 1966r w ramach obchodów Tysiąclecia Państwa Polskiego i 700-Lecia Miasta Radomska.

Mimo odczuwalnego braku stabilizacji dziesięciolecie 1957-1966 można uznać za wyjątkowo udane w rozwoju rzemiosła powiatu radomszczańskiego. Na administrowanym terenie w tym czasie wzrosła liczba zakładów do 877.

Kolejnym przełomem w strukturach rzemiosła jest rok 1972. W dniu 8 kwietnia 1972 uchwalona zostaje ustawa o wykonywaniu i organizacji rzemiosła. Prawnie funkcjonujące rzemiosło dalej borykało się z trudnościami głównie w sferze surowcowo-materiałowej oraz wzrastającymi, lawinowo różnorakimi obciążeniami finansowymi. Zajęło jednak określone miejsce na mapie gospodarczej kraju. Uwypukliła się jego rola i znaczenie w strukturze społeczno-gospodarczej Polski.

Radomszczański Cech w latach 1970-1989 utrzymuje najwyższy w swojej historii stan posiadania pod względem liczebności zakładów tj ponad tysiąc.

22 marca 1989 roku Sejm uchwala nowa ustawę o rzemiośle.

W ustawie tej znosi się – w ślad za obowiązującą od początku tego roku ustawą o działalności gospodarczej – obowiązek zrzeszania się rzemieślników w cechach.

Po czterech dziesiątkach lat totalitarnej ekonomi i walki z przejawem „inicjatywy prywatnej” rzemiosło z nadzieją witało zasadnicze przemiany ustrojowe w Polsce. Minione lata nie przyniosły jednak oczekiwanych zmian.

Rozwiązania prawne i polityka wobec rzemiosła spowodowały głęboką recesję w jego gospodarczej działalności, zdeprecjonowały pojęcie rzemieślnika i rzemiosła obniżyły rangę organizacji rzemieślniczych i zmniejszyły zakres ich funkcji samorządowych.

Stopniowo zaczęło ubywać również członków w radomszczańskim Cechu. Część właścicieli zakładów zrezygnowało z przynależności do Organizacji uznając, że przyzwolone prawnie samodzielne działanie jest dla nich korzystniejsze.

Straciliśmy połowę ilości zrzeszonych zakładów. Dobrowolność zrzeszania się daje nam jednak jako Organizacji pewien komfort działania. Ci którzy zostali w naszych szeregach są z nami z przekonania, a nie z przymusu.

Inspiruje Nas to do ciągłego szukania nowych rozwiązań aby podejmowane działania były korzystniejsze bardziej atrakcyjne dla skupionych w radomszczańskim Cechu rzemieślników.

W roku 2004 radomszczański Cech wprowadza zmiany do statutu umożliwiając zrzeszanie się w naszych szeregach przedsiębiorców nie spełniających kryterium definicji rzemieślnika i zmienia swoją nazwę na Cech Rzemieślników i Przedsiębiorców w Radomsku.

Bądź na bieżąco